Stary Mokotów, jak każda dzielnica Warszawy, ma swój niepowtarzalny, unikalny styl. Jeśli gdzieś w stolicy można odnaleźć przedwojenny klimat, to właśnie tam.
Geometria Uczuć – Rozdział XIV
Kategoria: Geometria Uczuć
Geometria Uczuć – Rozdział XIII
– Ten prysznic jest zdecydowanie za mały – orzekł Adam, wciśnięty między dwie kobiety. – Nie mam się nawet jak porządnie umyć.
Po popołudniowych, seksualnych zabawach cała trójka postanowiła wziąć prysznic i zapragnęli zrobić to razem. Ale faktycznie, kabina – choć duża – nie była przystosowana dla trzech osób.
Geometria Uczuć – Rozdział XII
Adam wszedł do chłodnego mieszkania. Założenie klimatyzacji to był jednak dobry pomysł. Był zmęczony i spocony, nie lubił takich upałów. Usłyszał muzykę dobiegającą z dużego pokoju. Zdziwił się, bo o tej porze Anka powinna być w pracy, a Aleksandra na uczelni. Podszedł do drzwi i zdębiał.
Geometria Uczuć – Rozdział XI
– Patrz, jaka fajna dupeczka. – Krzysiek pokazał głową przechodzącą obok dziewczynę. Siedzieli w kawiarnianym ogródku przy piwie i rozmawiali. Adam ledwo spojrzał w kierunku, który wskazał kolega.
– Nooo, fajna – burknął.
Geometria Uczuć – Rozdział X
Poczuła delikatną dłoń Aleksandry na swojej prawej piersi. Nie otwierając oczu, poddawała się tej pieszczocie. Dłoń błądziła po całej piersi, delikatnie ją gładząc. W końcu palec Oli odnalazł sutek i zaczął go drażnić, ten natychmiast zareagował na pieszczotę, twardniejąc. Aleksandra złapała sutek i ścisnęła. Anna jęknęła i wypięła pierś do przodu, prosząc o więcej.
Geometria Uczuć – Rozdział IX
Aleksandra przysiadła na ławce i z wymiętolonej paczki wytrząsnęła papierosa. Dzień się kończył i choć jeszcze całkiem się nie ściemniło, na poszarzałym niebie zaczęły pojawiać się pierwsze błyszczące punkciki. Zaciągnęła się dymem i zapatrzyła w dal. Ciepłe powietrze dotknęło nagiej skóry jej ramion. Zadrżała.
Geometria Uczuć – Rozdział VIII
Anka postawiła przed Aleksandrą talerz z parującą zupą, po czym wyciągnęła rękę i pogłaskała dziewczynę po policzku. Ta przytrzymała dłużej jej dłoń, muskając ustami jej wnętrze. Uśmiechnęła się ciepło.
– Dziękuję – powiedziała Olka, puściła dłoń Anki i zaczęła jeść domowy krupnik, mrucząc z zadowolenia. – Mmm…, ale dobry.
Geometria Uczuć – Rozdział VII
„Powietrze ma chemiczny smak,
Leczę strach oddechem z twoich ust.
Zaciągam się kolejny raz
I trzymam tak w płucach zapach twój.
I boję się każdego dnia,
Że pęknie nam pod nogami lód
I co po drodze czeka nas
Nie chcę myśleć już.(…)
Geometria Uczuć – Rozdział VI
Zastał Annę leżącą pod szarym kocem na kanapie w dużym pokoju. Czytała. Na stoliku obok stał kieliszek z czerwonym winem. Podniosła wzrok i spojrzała na bukiet kwiatów, który trzymał w ręku. Kupił po drodze od ulicznej handlarki.
Geometria Uczuć – Rozdział V
Nie rozebrał jej. Miała na sobie czarne legginsy, biały T-shirt i czarną marynarkę. Zdjął tylko tę marynarkę i odwiesił na krzesło. Posadził ją na łóżku i klęknął, by zdjąć jej czarne szpilki. Pozwoliła mu na to, choć zupełnie się nie znali. Niemal słyszał, jak bije jej serce. Ale nie mówiła nic, poddawała się jego dłoniom, gdy kładł ją na łóżku i badał przez materiał jej szczupłe ciało. Jej źrenice zlały się zupełnie z prawie czarnymi tęczówkami. Oddychała głęboko, poddając się jego palcom. Nie były natarczywe. Błądziły po szyi, zahaczały o uszy, drapały kark dziewczyny, by zjechać na ramiona, zatrzymać się tam i za chwilę przesunąć na piersi.